De rotsen zijn van het lichte Navajo Sandstone en af en toe zie je nog hele donkere plekken waar lava door gestroomd heeft. Het is een mooi en fotogeniek parkje, maar wel veel kleiner dan we hadden verwacht.Hierna moeten we toch even terug naar Best Buy omdat het laadsnoertje van onze TomTom stuk is. We denken dan simpel, even snoertje omruilen en dan verder, maar zo werkt het niet. Het hele apparaat moet terug en dat is lastig want het was de laatste van dit model dat ze hadden. Enig aandringen van Jos' kant (oké het was meer dan enig aandringen) levert op dat we toch een ander snoertje krijgen. Voor het wegrijden willen we nog even enige flesjes water uit de koelbox pakken en terwijl Jos uitstapt glijdt de auto naar voren- oeps stond nog in drive-, tegen een andere auto aan. De andere auto heeft niks, maar onze stoere terreinwagen blijkt een boterzacht bumpertje te hebben dat makkelijk meebuigt. Het buigt gelukkig ook net zo makkelijk weer terug. Toch even schrikken, maar we kunnen onze weg vervolgen. Wijze les: altijd de auto in de parkeerstand zetten!
Na dit korte bezoek vervolgen we onze weg richting Kanab. We besluiten om een klein stukje door Zion National Park te rijden, een mooiere route en dan kunnen we gelijk een nationale parkpas (America the Beautiful Pas) kopen die we onderweg nog vaker nodig zullen hebben.
Onderweg lunchen we in een tentje dat er aan de buitenkant niet uitziet maar van binnen leuk en modern is ingericht. We krijgen een prima lunch met Nachos en salade.Zion is als vanouds, druk en met veel wegwerkzaamheden. Onderweg zien we een groep Dodge auto's die deels zijn afgeplakt en binnenin volgestouwd zijn met apparatuur. We houden het op een testrit met nieuwe modellen. De testrijders maken er blijkbaar ook een toeristisch dagje van.
Voordat we Kanab aandoen besluiten we nog even te kijken bij de Coral Pink Sand Dunes State Park. We twijfelen even omdat het in de verte begint te onweren en we niet weten hoe snel het naar welke kant zal bewegen maar het lijkt snel over te drijven.
Onderweg kijken we al even of we iets van de Sand Dunes kunnen zien, maar wat we zien zijn vooral buggyrijders die de duinen als groot circuit gebruiken. Dat blijkt overigens ook in het officiële park zo te zijn, dat de naam park niet verdient. Het is hooguit een parkeerplaats met een RV-camping. En de dunes blijken vooral bevolkt door quads, atv's en buggy's. We voelen ons miskocht en dat maken we bij de ingang ook duidelijk.
Ze haasten zich om ons het entreegeld terug te geven. Sommige reizigers zijn er lyrisch over, wij zijn er teleurgesteld over. Wel is het zo dat wij de ondergaande zon die de duinen hun spectaculaire kleur geven niet hebben gezien.De route verder naar Kanab is simpel en we checken op tijd in bij de Aikens Lodge. Hadden we tevoren al geboekt en dat blijkt maar goed ook, want later op de dag zullen alle motels een no-vacancy melding tonen. Het is blijkbaar druk in de omgeving. We wandelen door de dorpsstraat en het blijkt dat de winkel van onze gids voor overmorgen enkele huizen verwijderd zit van ons motel. Dat wordt een makkie.
Na een typisch Amerikaans diner in een typisch Amerikaans eethuis met een kip-schnitzel die verborgen is onder een grote laag gravy (het lijkt een beetje op pasteivulling) voor Jos en een bijzonder stevige gevulde Italiaanse soep en een salade voor Esmée is het weer welletjes voor vandaag.
Aikens Lodge $215,33 incl. tax (3 nachten)
Reageer hier
