zaterdag

Kanab (UT) - White Pocket (AZ) 2 augustus, 4 mijl

's Morgens staan we op tijd klaar bij Terry Alderman, een 68 jarige fotograaf die als neveninkomsten toeristen naar moeilijk begaanbare plaatsen vergezelt. We hebben Terry maanden tevoren gevraagd of hij ons naar White Pocket wil vergezellen. White Pocket is een gebied met fantastische, bijzonder gevormde rotsen in de kleuren wit, geel en rood. Het heeft iets weg van de Wave, waar we een paar jaar geleden waren. Naar de Wave kan je op eigen gelegenheid, met een goede routebeschrijving. Naar White Pocket heb je iemand nodig die de weg kent en die een auto heeft die er kan komen, er ligt op de route veel los zand en vandaag ook nog eens hier en daar modder. Terry heeft een oude Jeep, volgens hem een van de weinige nog goede modellen (van voor 1996) met handgeschakelde versnelling en hoge en lage gearing.
Verder laat hij voor het zandgedeelte van de rit lucht uit de banden lopen opdat er meer grip ontstaat en we veilig heen en weer komen. We nemen de Alt 89A en gaan na 45 minuten linksaf de BLM-weg "house rock road" op. Na nog 2 uur over allemaal zandweggetjes komen we bij White Pocket aan. Op zich was de weg niet erg moeilijk te vinden, er is een goede routebeschrijving van te maken, want het is allemaal een stuk makkelijker dan het vinden van Little Finland. Vandaag was de road volgens Terry "easy" doordat het vooral hard zand was door de regen, in tegenstelling tot veel los en diep zand als het droog is geweest. Je zou je er bijna op verkijken en deze route zelf denken te kunnen rijden. Zoals Terry al vermeld heeft is het extra speciaal omdat er door de regen van de laatste dagen veel water in de pockets is blijven staan.
Daardoor kunnen speciale foto's genomen worden met weerspiegelingen in het water. Het is een schitterend gebied en we genieten met volle teugen. De vormen van de rotsen zijn grillig, de kleuren bijzonder en overal waar je kijkt zie je iets anders dat fascinerend is.
Terry heeft zijn eigen fotospullen bij zich om foto's te maken. Hij gebruikt alleen mechanische apparatuur en maakt allen foto's met analoge films. Hij ziet niet zoveel in digitale fotografie en zijn fotoshop richt zich enkel op analoge camera's die hij repareert. Een vakman die als een laatste in zijn soort klassieke fotografie blijft bedrijven.
We eten een broodje in de schaduw van een van de apart gevormde heuvels en blijven ook na de lunch het gebied doorkruisen op zoek naar nieuwe plaatsen waar we kunnen genieten en mooie foto's maken.
Dat is overigens niet moeilijk. Na een paar uur vinden we het welletjes en besluiten om het gebied te verlaten en nu gaan we ruim twee uur terug door de zandpaden op weg naar Kanab waar we in totaal 3 uur later aankomen.
Terry is een goede gids, een goede chauffeur en aan zijn foto's te oordelen een goed fotograaf, maar het is geen gids die veel interesse heeft in zijn opdrachtgevers. We krijgen de indruk dat het gidsen van mensen een belangrijk deel van zijn inkomsten vormt in de zomermaanden en dat hij die hard nodig heeft, met een winkel die op termijn toch steeds minder klanten zal krijgen. Hij heeft ons keurig heen en weer gereden en daar was het ons om te doen.
Terug bij Aikens Lodge springen we nog even in het zwembad, het was een warme dag. Kort nadat wij uit het bad zijn wordt het zwembad gesloten omdat er onweer aankomt en de motel-eigenaar geen risico's wil. Het drijft gelukkig snel over en meer dan wat stevige wind en wat spetters op de voorruit levert het niet op. De mensen in het dorp zullen blij zijn omdat er niet meer modder naar beneden zal komen. 's avonds eten we nog een hapje in het dorp maar maken het verder niet te laat.
Reageer hier